Są takie chwile, które mają w sobie całą magię podróży – poranki w vanie. Pierwsze promienie słońca nie pytają, czy już chcę wstać. Delikatnie wślizgują się przez szybę, ogrzewają policzki i przypominają, że nowy dzień właśnie się zaczyna. Mogę wyjść na zewnątrz w piżamie, z … Czytaj dalejStyria – Stuhleck (1782 m)
Kiedyś Kapadocja była tylko obrazkiem.Migawką z internetu, zbyt piękną, by mogła być prawdziwa. Balony unoszące się nad skalnymi dolinami o wschodzie słońca wyglądały jak bajka — jak marzenie, które nie należy do mnie, ale do kogoś innego. A jednak dziś stoję tu, na ziemi Göreme, … Czytaj dalejMiędzy marzeniem a rzeczywistością – Kapadocja
Lubię to moje bycie samej.To spokojne, ciche bycie ze sobą. Bez rozpraszaczy, bez dźwięków cudzych potrzeb, bez planów pisanych w liczbie mnogiej. Tylko ja, rower i droga, która nie musi niczego udowadniać. Z każdym wyjazdem czuję, jak osiada we mnie ten styl życia, van, MTB, … Czytaj dalejMasyw Witosza – Bułgaria
Bułgaria to nie tylko Złote Piaski i Słoneczny Brzeg. To nie tylko plaże, kurorty i parasole w równych rzędach. Prawdziwa Bułgaria zaczyna się tam, gdzie kończy się asfalt i zaczyna cisza. Tam, gdzie horyzont przysłaniają góry — niekończące się, dzikie, niedocenione. W Bułgarii są Rodopy … Czytaj dalejBułgaria – Stara Płanina
Jest ciemno, ale spokojnie. Przez uchylone okno mojego kampera wpada chłodne, górskie powietrze. Słychać tylko wiatr, który szeleści w świerkach i czasem porusza czymś na dachu, jakby chciał mi przypomnieć, że jestem tu tylko gościem. Śniło mi się, że jadę – w górę, przed siebie, … Czytaj dalejGranica światła – Dolomity
Nie wiedziałam, że mogę poczuć aż taki spokój. I nie chodzi tutaj wcale o ciszę, ale ten wewnętrzny spokój. A co do ciszy, ta, paradoksalnie, wcale nie jest absolutna. Słyszę śpiew ptaków, szelest traw poruszanych wiatrem, dalekie dzwonienie krowich dzwonków. To dźwięki, które nie przeszkadzają, … Czytaj dalejBeskid Niski – Magurski Park Narodowy
Boję się, boję się, że nie odczuwam już strachu. Noc w górach jest pełna dźwięków. Wcześniej wydawały mi się one groźne – każdy szmer, trzask gałęzi czy podmuch wiatru przyprawiał mnie o dreszcz. Teraz, kiedy zamykam drzwi „mojego „kampera” i układam się do snu, te … Czytaj dalejSłońce i mrok w Apeninach
Słońce powoli chyliło się ku zachodowi, gdy stałam na skraju urwiska, patrząc na Dolomity, których szczyty lśniły w złocistych barwach. W dolinie panowała cisza, jakby świat wstrzymywał oddech. Niebo na horyzoncie było jasne, niemal przezroczyste – nie zapowiadało jeszcze tego, co miało nadejść. Pierwszy zwiastun … Czytaj dalejGniew Monte della Chiesa
Czy warto zabrać rower MTB do Rumunii? Moja odpowiedź na to pytanie jest oczywista, ale jeśli masz wątpliwości, pomogę Ci je rozwiać. Wszystko zależy czego oczekujesz i jaki styl jazdy preferujesz. Na moje oko, jeśli chodzi o tzw. wycieczkowe jeżdżenie, to Rumuńskie Karpaty nadają się … Czytaj dalejCzy warto zabrać rower do Rumunii
W nocy nad światem wschodzi piekło. Niebo, czarne jak atrament, rozciąga się nad głową jak nieskończony welon, pokryty tysiącami gwiazd. Jest ich tak wiele, że zdają się tworzyć nieprzerwaną, migoczącą sieć, oświetlającą cienie górskich szczytów i dzikich dolin. Mleczna Droga lśni niczym drobne kryształy rozrzucone … Czytaj dalejBucegi – ukryte moce
Biały Polonez Caro dzielnie ciągnął naszą przyczepę Niewiadów na drugi koniec polski. Czasy były takie, że wyprawa z południa na północ nie trwała sześciu godzin. Raczej jechało się ze dwanaście. Znam też takich, co jechali traktorem dwa dni. Przyczepę zostawialiśmy u wujka przy gospodarstwie, natomiast … Czytaj dalejCampo Imperatore – Tybet w sercu Włoch
Eh już sama nazwa powoduje lekki dreszczyk na skórze i chęć odkrycia jakiejś tajemniczej krainy. Lubie miejsca, które mają nazwy kryjące w sobie jakąś zagadkę, sprawiają, że człowiek wyobraża sobie dane miejsce jeszcze zanim do niego dotrze. Moje wyobrażenie Pasma Rowerowego Olbrzymy nie było tak … Czytaj dalejPasmo rowerowe Olbrzymy
W mrocznych głębinach lasu krąży przerażająca legenda o Bezgłowym Jeźdźcu. Mówi się, że jest to duch rycerza, który zginął w okrutnej walce wiele lat temu. Jego ciało zostało poćwiartowane, a głowa oddzielona od tułowia. Bezgłowy Jeździec ubrany jest w zbroję splamioną krwią i dosiada konia, … Czytaj dalejBeskid Niski – krowy i cerkwie
Wiosna w Beskidach przychodzi powoli, jakby rozwijając się z delikatnej opowieści, której głównym bohaterem jest zmieniający się krajobraz. To seria nieprzyzwoicie pięknych widoków, nie tylko na górskie panoramy, ale też roślinność, która powoli wychodzi z zimowej, szarej senności jak małe serca bijące życiem. W tej … Czytaj dalejCzeski Beskid Śląski- Bahenec
Każdy dom ma inny zapach. Pamiętam mieszkanie dziadków. W bloku na klatce zawsze niósł się zapach jakiegoś obiadu, z reguły rosołu, ziemniaków i jakiejś pieczeni. Przynajmniej tak to zapamiętałam. Kiedy otwierało się białe drzwi z numerem 13 zapach nagle się zmieniał. Wyraźnie było czuć mandarynki, … Czytaj dalejGóry Sinjajevina- najpiękniejsze góry, jakie widziałam
Na kamienistym brzegu rzeki rozłożyłam kolorowy koc oraz mały turystyczny stolik, który idealnie mieści się pod łóżkiem w kampervanie. Dwa pomidory, paprykę i sporego ogórka kroję w drobną kostkę, do tego biały ser, który kupiłam na przydrożnym bazarze, trochę wyschnięta bułka i rumiankowa herbata. Tak … Czytaj dalejForcella Dignas i złamane serce
O 6 rano otwieram oczy. Tutaj budzę się bez nastawiania budzika. Mój wewnętrzny zegar nie pozwala mi spać ani minuty dłużej, chyba dlatego bym nie przespała ani jednej minuty kolejnego cennego dnia. Jeszcze wczoraj budziłam się w Słowenii, a dziś już we Włoszech. Odsłaniam okno, … Czytaj dalejAlpy Karnickie -Panoramica delle Vette
Kto tu jest? – To ja twój strach. – Słyszę szept, który jest niczym wiatr próbujący się wedrzeć przez szyby samochodu. – Strach? – pytam. – Cichy szept przeraża mnie bardziej niż irracjonalność tego, że gadam do wiatru. I do tego nie otwieram oczu. Czemu? … Czytaj dalejPętla Spiska i demoniczne płanetniki